De laatste levensfase kan al starten op het moment dat je geconfronteerd wordt met de eindigheid van het leven, op korte of lange termijn. Door een diagnose, ontwikkeling van een ziekte en/of ouderdom. Het gaat dus niet alleen om de palliatieve en/of terminale fase, waar men vaak als eerste aan denkt.
In deze levensfase spelen er emoties, zorgen en vragen. Zeker als er een naderend overlijden in beeld is. Uiteraard bij de persoon in kwestie, maar ook bij de directe en zelfs minder directe omgeving. Wat is er dan belangrijk en wat vooral niet? En hoe kun je hierop anticiperen? Wat speelt er? Hoe zorg je dat iedereen gezien en gehoord wordt? En hoe sluit je zoveel mogelijk aan bij de beleving en vraagstelling in deze levensfase bij de verschillende betrokkenen?
Twee dagen lang heb ik me samen met 14 branchegenoten ondergedompeld in deze thematiek onder de bezielende begeleiding van Monique Branse.
Deze training sluit aan bij mijn werk als uitvaartbegeleider. Een vrijblijvende kennismaking of voorgesprek omdat je weet dat het afscheid er aankomt, voer je waarschijnlijk liever niet. Met de kennis en kunde uit onder andere deze training kan ik van toegevoegde waarde zijn en je ruimte en kaders bieden als die nodig zijn. Ik voorzie je van een document waarin staat beschreven wat we hebben besproken. Ik hoop dat ik rust, kracht en vertrouwen kan brengen.
Daarnaast ben ik vrijwilliger in hospice Het C’est La Vie-Huis in Naarden. Ik wil er graag zijn in de laatste levensfase voor de gasten en de kring van dierbaren. Ik vind het een eer om van betekenis te mogen zijn. Hoe klein dat soms ook is.
