Afgelopen vrijdag was ik bij de eerste bijeenkomst van Stichting Veraarden. Er is in Nederland een sterk groeiende belangstelling voor veraarden (ook wel humaan composteren en humusatie) als natuurlijker alternatief voor begraven of cremeren (en straks resomeren).
Waarom veraarden?
Wat als je na de dood een bron kunt zijn voor nieuw leven, en onderdeel van de natuurlijke kringloop? En je daarmee na de dood iets bijdraagt aan het herstel voor de aarde? Na overlijden zou een lichaam een natuurlijk transformatieproces kunnen volgen, waarbij de intelligentie van de natuur zo goed als mogelijk wordt benut. Om zo, met een zo laag mogelijke milieubelasting, op een natuurlijke manier deze wereld te verlaten.
Hoe werkt veraarden?
Het overleden lichaam wordt naakt in een met hooimengsel gevulde ‘cocon’ gelegd en toegedekt met het hooimengsel. De cocon wordt veertig dagen afgesloten. Met gereguleerde temperatuur, luchtvochtigheid en zuurstofverdeling (door een wiegbeweging) vindt het transformatieproces plaats. Na veertig dagen wordt de cocon geopend en rest aarde en menselijke botten. Die botten worden vermalen en weer vermengd met de aarde. Zo transformeert een lichaam op een milieuvriendelijke wijze tot vruchtbare aarde.
Veraarden in Nederland
In Nederland is veraarden nu niet toegestaan. Bij het toestaan van een nieuwe vorm van lijkbezorging komt veel kijken. Maar met de opening van de eerste veraardingslocatie in Duitsland lijkt het dichterbij te komen.
Meine Erde in Duitsland is de eerste plek in Europa waar humaan composteren mogelijk is als vorm van lijkbezorging. De eerste lichamen zijn hier inmiddels succesvol getransformeerd.
In 2021 werd Recompose geopend in Washington, de eerste plek ter wereld waar mensen veraard konden worden. ‘Natural organic reduction’ is nu in zes Amerikaanse deelstaten toegestaan en meer volgen. De vruchtbare aarde wordt ingezet om plaatselijke natuurgebieden te herbebossen.
Stichting Veraarden
Deze nieuwe stichting onderzoekt de mogelijkheden om veraarden in Nederland mogelijk te maken. Daarnaast denken zij na over de ontwikkeling van nieuwe vormgeving en rituelen die nodig zijn om waardig afscheid van de overledene te kunnen nemen. Ook geven zij voorlichting om bewuster om te gaan met wat we na ons aardse leven achterlaten.
